Van Seattle naar North Cascades National Park

Na twee volle dagen (zonder regen!) in Seattle is het tijd om de camper op te halen en meteen wat kilometers te maken. Met het openbaar vervoer reizen we naar Des Moines, een zuidelijk voorstadje van Seattle. We doen er een uur over.

Escape Campervans heeft nog maar pas geleden (april 2017) haar deuren geopend in Seattle. Gelukje voor ons. De kleine loods staat praktisch naast de McDonalds aan Pacific Highway South. We zijn er stipt om 11:00 uur, wat ook de afspraak was. Er staan twee uitbundig beschilderde campers buiten, waarvan ongetwijfeld een voor ons zal zijn. Medewerker John B. kruipt bezweet achter wat spullen vandaan om ons te verwelkomen. Allervriendelijkst. Hij managet de boel hier in z'n eentje omdat ze nog in een opstartfase zitten, maar de zaken gaan ook in deze regio goed. We nemen rustig de reservering en de papieren nog eens door (hij lacht zich rot en vindt het 'awesome' dat we geen gps nodig hebben maar ouderwets kaartlezen), besluiten definitief om geen aanvullende verzekering te nemen (laat je niet bang maken door de 'sue'-praktijken van de Amerikanen) en kunnen niet wachten om ons huisje voor de komende 23 dagen van dichtbij te zien. Het is de camper met de dubbeldekker vliegtuigjes uit de Eerste Wereldoorlog. Tomahawk heet ie. We hebben er niets mee, maar het ziet er leuk uit.

Keukentje achterin de camper (© Escape Campervans)

We wisten al dat we niet kunnen staan in de camper; anders dan in Australië het geval was. Maar we zijn blij verrast met de compleetheid en ruimte die er is. Het busje van het type "Maverick" is veel breder dan we gewend zijn, zodat uit de zitbankjes een heel ruim bed is te maken. Het keukentje is met twee gaspitten, een ruime koelkastlade, servies en bestek uitstekend uitgerust. We krijgen zelfs een verlengsnoer mee om onze elektronica op te laden. Niet de camper zelf, die loopt gewoon op twee batterijen. Tussen de twee voorstoelen is een loze ruimte, dus perfect om een tas, fotocamera's, wegenatlas, drank, snaaigoed en een prullenbakje neer te zetten. Om maar wat te noemen.... ;-).

Om ook de techniek goed uit te kunnen leggen, kruipt John B. achter het stuur en draait de sleutel om. Niets. Nog een keer. Weer niets. Oeps. Thank God gebeurt het hier. De accu lijkt leeg. Uiteraard voelt de arme jongen zich nu ongemakkelijk maar we stellen hem gerust. Hij vraagt of we ons een halfuurtje kunnen vermaken, zodat hij de monteur erbij kan halen. Prima joh. Tijd dus voor een bak koffie van de Mac en een enorme vegetarische burrito van California Burrito ernaast. Drie kwartier later melden we ons weer en is alles 'set to go'.

Uiteraard is John de eerste die achter het stuur kruipt. We loodsen elkaar naar de dichtstbijzijnde Safeway supermarkt om boodschappen in te slaan en te tanken. Dan rijden we terug naar onze accommodatie om onze spullen op te halen. We nemen afscheid van onze gastheer, die blijkbaar stond te popelen om naar buiten te kunnen, en there we go. Twee uur later dan we hadden gehoopt, dat wel. Op een kleine tweeënhalf uur rijden van Seattle liggen de bergen van North Cascades National Park. Dat wordt onze bestemming vanmiddag, om maar meteen goed uit te pakken.

Omdat we meteen heel even de oriëntatie kwijt zijn, missen we de eerste mogelijkheid om Interstate 5 (I5) op te gaan en dus rijden we wat om. Maar dat brengt ons wel langs de Boeingfabriek, al zien we daar niet heel veel van vanaf de weg. I5 gaat dwars door Seattle heen en dat levert als verwacht problemen op. Vanaf het Skyview Observatory zagen we de file al staan en nu staan we er midden in. En het is pas 15:00 uur !! Het schiet echt niet op en als we na ruim een uur door hebben dat het een illusie is om vandaag nog North Cascades National Park te bereiken, oriënteren we ons op onze alternatieve overnachtingsplek. De eerste de beste camping waarvan we zeker weten dat die er is, is een KOA Camping ten noorden van Burlington. Normaal gesproken op vijf kwartier rijden van Seattle, maar vandaag 2,5 uur.

We weten niet zo goed waarom de camping op deze afgelegen plek zit; zowel het nationale park als de kust zijn nog best ver weg. Maar de receptioniste vertelt dat er toch veel gasten komen. Afgelopen weekend was het nog hartstikke druk, verzekert ze ons. In ieder geval betalen we veel te veel, maar we hebben wel elektra (waarvoor? Het is onze eerste dag, alles is nog opgeladen...) en we kunnen gebruik maken van het indoor zwembad (doen we toch niet). Maar goed, de kabel leggen we aan en verder pakken we de tas met beddengoed uit. Dat blijkt nog vochtig, dus leggen we in het gras te drogen. Als we dan even een moment in rust om ons heen kijken, overweldigt ons het vrije gevoel dat we kennen van onze roadtrips door Australië. Héérlijk!! En vanwege dit heerlijke gevoel op de allereerste avond, staat John te popelen om te koken. Onze roadtrip is begonnen!